На выхаванне пачуцця патрыятызму, фарміраванне нацыянальнага характару дзіцяці дзейсны уплыу аказвае мастацкая літаратура. Літаратурныя творы актыуна удзейнічаюць на пачуцці і розум дзіцяці, развіваюць яго эмацыянальую сферу. Выхавальнік у сваёй рабоце з дзецьмі павінен зыходзіць з таго, што мастацкая літаратура – гэта сродак развіцця чалавечнасці, дабрыні і спагады, грамадзянскай самасвядомасці, пачуцця нацыянальнай годнасці. З дапамогай літаратуры дашкольнікі не толька атрымліваць пэуныя веды, матацкія творы дапамагаюць больш свядома ставіцца да такіх паняццяу, як “Радзіма”, “Бацькоушчына”, “народ” і, у рэшце рэшт, падштурхоуваць дзіця да пытання: “хто я дый што значу”. Мэтанакіраваная выхаваучая работа у дашкольных установах прадугдеджвае выкарыстанне мастацкай літаратуры як аднога з сродкау патрыятычнаго выхавання. Менавіта з дапамогай літаратурных творау у дашкольным узроце пад кірауніцтвам выхавальнікау дзеці асэнсоуваюць такія паняцці, як “дабро”, “зло”, “Радзіма”, “краіна”, “народ”, “стяг”, “герб”, “гимн”, творы падтрымливаюць зараджэнне таких грамадзянских пачуццяу, як любоу да сваёй Айчыны, адданасць ёй, гонар за яе дасягненні. Творы беларускіх пісьменнікау дапамагаюць дзецям убачыць непауторную прыгажосць роднага краю. Паэтычныя радкі надаюць звычайным рэчам, кветкам на лузе незвычайную эмацыянальную прывабнасць, прымушаюць дзіця больш пільна угледзецца у наваколле, захаваць малюнкі родных краявідау у памяці на усё жыццё. У той жа час дзіця не толькі захапляецца прыгожымі прыроднымі замалёукамі – творы фарміруюць усведамленне адказных адносін да роднай прыроды, яе захавання. Важнае значэнне у выхаванні патрыятычных пачуццяу дзяцей маюць літаратурныя творы, у якіх раскрываецца гісторыя Радзімы, вядзецца гаворка аб вядомых дзеячах беларускай зямлі. Прыклады адданасці справе Радзімы з’яуляюцца сваеасаблівай школай патрыятызму. М.С. Кавалевіч падкрэслівае: “Нашы продкі цесна звязалі любоу да роднага краю з любоую да роднай мовы: “Хто на людзях з матчынай гаворкі пасмяецца, той на старасці ад маткі адрачэцца”. Вось як жорстка ацэньвалі тых беларусау, якія саромеліся сваёй мовы”. Мова – першая, галоуная прыступка падсвядомага пачуцця нацыянальнасці. Калі дзіця з першых дзён чуе родную мову, яна пранікае яму у сэрца, адкрывае багаты свет нацыянальнай культуры. Беларускія пісьменнікі у шматлікіх творах выказваюць роднай мове сваё захапленне і павагу. Даходлівымі словамі яны раскрываюць дзецям прыгажосць і мілагучнасць роднага слова. Мір, спакой і згода паміж людзмі – галоуная умова існавання Зямлі, чалавечай цывілізацыі. Больш за паувека беларускі народ не ведае слова “вайна”, але яно жыве у памяці людзей. І чым менш застаецца жывых сведкау тых падзей, тым чысцей неабходна нагадваць маладому пакаленню пра боль, страты, незажыуныя раны, якія нясе вайна. Патрыятызм – гэта не толькі памяць аб земляках, загінуушых за мір на зямлі, за шчасце сваёй краіны. Гэта любоу да Радзімы, імкненне умацоуваць яе, а калі трэба, і гатоунасць устаць на абарону. Шмат творау мастацкай літаратуры для дашкольнікау падкрэсліваюць, што мір і шчасце неабходна умець абараніць, і таму з дашкольнага узросту мы развіваем у дзяцей жаданне стаць абаронцамі Радзімы, служыць у беларускім войску не карысць сваёй краіны, для захавання шчасця і міру на зямлі. Узросшая цікавасць людзей да народная духоунай культуры, далучэнне да народных традыцый сталі адметнымі рысамі нашага часу. Народныя святы, абрады, традыцыйныя рамёствы нясут на сабе адбітак многіх пакаленняу, яны увасобілі погляды нашых продкау на жыццё, сталі сваеасаблівай скарбонкай мудрасці, невычэрпнай крыніцай натхнення для нашчадкау. Захавалася шмат творау вуснай народнай творчасці, якія выкарыстоуваюцца пад час народных свят, абрадау. Традыцыйныя вырабы народных майстрау звязваюць мінулае з сённяшнім і будучым, захоуваюць багатую памяць таленавітага народа. Сёння мастакі слова па-свойму пераасэнсоуваюць багатую спадчыну народа і у мастацкіх творах імкнуцца выказваць свае высокія пачуцці. Творы, разлічанныя на дзяцей дашкольнага узросту, даходліва і адначасова узнёсла раскрываюць дзецям таямніцу Купалля, глыбокі сэнс Калядных свят, урачыстасць Вялікадня, старанную працу па стварэнні непераузыдзеных па прыгажосці і шчырасці творау дэкаратыуна-прыкладнога мастацтва. Беларускі народ – адкрыты, шчыры – умее не толькі добра працаваць, але і цікава, вевела адпачываць. А якое свята, адпачынак без народнай музыкі, традыцыйных народных інструментау? Мастацкая літаратура дае магчымасць пазнаёміцца і з гэтым бокам жыцця беларускага народа. Вершы пра скрыпку, цымбалы, бубен напоунены рухам, вясёлым настроем, нацыянальным каларытам. У каго не з’явіцца жаданне самаму паспрабаваць навучыцца іграць на гэтых інструментах! Вось гэтак, крок за крокам, гартаючы старонкі кніг беларускіх пісменнікау, мы ствараем яскравы, эмацыянальна насычаны, непауторны вобраз роднай краіны.